Ang Tag-init na Taong Iyon Kasama si Em na Estudyante
Si Linh ay isang estudyanteng nasa huling taon, matalino, tahimik ngunit laging namumukod-tangi dahil sa kanyang pagiging mas mature sa edad niya. Sa klase, madalas siyang tahimik na nakaupo malapit sa bintana, kung saan ang sinag ng araw ay laging dumadapo tuwing umaga.
Si G. Phong ay isang batang guro sa Matematika, at dedikado sa kanyang trabaho. Ang kanyang matigas na anyo ay hindi nakakasagabal sa init ng kanyang mga mata tuwing siya ay nagtuturo. Si Linh ang estudyanteng pinaka-pinagkakaabalahan ng guro, kahit na hindi siya sigurado kung kailan nagsimula iyon.
Malapit na ang pagsusulit sa pagtatapos, si Linh ay kadalasang nananatili sa paaralan hanggang gabi upang magtanong ng karagdagang aralin. Ang mga pribadong oras ng pag-aaral sa tahimik na espasyo na iyon ay nagdulot ng unti-unting paglalabo ng distansya sa pagitan nila. Isang banayad na hawak ng kamay, isang sulyap na mas matagal kumpara sa karaniwan... lahat ng ito ay lumikha ng pakiramdam na mahirap ilarawan.
Hindi ito isang romantikong kwento na karaniwang makikita sa mga pornographic na pelikula, kung saan ang lahat ay mabilis at mababaw. Sa pagitan nila ay tunay na damdamin, isang labanan sa pagitan ng isip at puso. Nauunawaan ng guro na ang hangganang ito ay hindi madaling tawirin. Naiintindihan din ni Linh na ang damdaming iyon ay hindi madaling matatanggap. Ngunit, minsan, ang pag-ibig ay nagmumula sa mga simpleng bagay: isang tingin ng pag-unawa, isang pagtango ng pag-aliw sa huling araw ng klase. Ang kwentong iyon ay maaaring hindi kailanman maging pangalan, ngunit laging magiging isang alaala na nakaukit sa huling tag-init ng pagiging estudyante.