Si Anh Hùng ay kaka-ilang lipat lang sa apartment, namumuhay mag-isa sa maliit at tahimik na kwarto. Sa gilid ay si Ate Hạ – ang kapitbahay na mas matanda sa kanya ng ilang taon, may napakagandang katawan, ang mga mata na tila may sinasabi at laging nag-uukit ng isang bagay na mapang-akit at mahirap hulaan.
Noong hapon na iyon, habang siya ay nakahiga sa sopa at nagbabasa ng libro, bumukas ang pinto ng kwarto. Pumasok si Ate Hạ, may hawak na manipis na puting nightdress, nakangiti:
— “Maari bang humiram ng kaunting asukal? Pero... sa palagay ko ay baka hindi ko kailangan ng asukal, kundi... ng ibang bagay.”