ห้องอ่านหนังสือกลุ่มเล็ก ๆ เริ่มคับแคบเมื่อทั้งสี่คนนั่งรอบโต๊ะ ทุกคนจดจ่ออยู่กับหลักสูตร มีเพียงอายูมิ – ผิวขาวเรียบเนียนของเธอ กระโปรงสั้นพอที่จะปิดบั้นท้ายของเธอ และท่านั่งขี้อายที่ทําให้ผู้ชายทั้งสามคนไม่สามารถละสายตาได้ ครั้งหนึ่งโดยบังเอิญเมื่ออายูมิก้มลงเพื่อหยิบปากกาหน้าอกกลมของเธอในเสื้อเชิ้ตบาง ๆ ที่ไม่มีกางเกงชั้นในเกือบจะเปิดเผยต่อหน้าเธอ พวกเขาทั้งสามมองหน้ากัน หัวใจเต้นแรง และราวกับว่ามีข้อตกลงโดยปริยาย พวกเขาก็เริ่มพูดคุยโดยปริยาย อายูมิไม่ตอบสนอง แค่มองกลับไปด้วยดวงตาเป็นประกายและรอยยิ้มในกระเป๋าเงินที่ยั่วยุ "ฉันรู้ว่าพ่อของคุณมองมาที่ฉันเมื่อกี้..." – เธอกระซิบ ริมฝีปากสีแดงของเธออยู่ใกล้หูของผู้ชายคนหนึ่ง – "ฉันไม่รังเกียจ ตราบใดที่คุณ... มาสอนสิ่งที่ใช้งานได้จริงกันเถอะ..."