ฉันพบเธออีกครั้งในบ่ายฝนตกเมื่อแม่โทรหาฉันไปเยี่ยมบ้านของเธอหลังจากแยกทางกันมาหลายปี เธอเดินเข้ามาพร้อมชุดรัดรูปสีแดงไวน์ผิวขาวของเธอโดดเด่นภายใต้แสงสีเหลืองอ่อนในห้องนั่งเล่น รอยยิ้มที่คุ้นเคยยังคงอยู่ที่นั่น แต่การจ้องมองนั้นแตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิง—ลึกซึ้งและเต็มไปด้วยความหลงใหล
เธอนั่งลงบนโซฟาไขว้ขายาวและโน้มตัวไปทางแม่ของฉันเล็กน้อยเพื่อพูดคุย ทุกการเคลื่อนไหวเล็ก ๆ น้อย ๆ ทําให้หัวใจของฉันเต้นเร็วบางครั้งฉันต้องแอบมองไปที่ร่องอกที่แอบมองออกมาใต้กระโปรง
"คุณแก่เกินไป" เธอยิ้มเบา ๆ ขณะหันมาหาฉัน น้ําเสียงของเธออ่อนโยนแต่มีเสน่ห์ราวกับน้ําผึ้งที่ไหลเข้าหูของเธอ "ตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก ฉันเคยถือท่อ ตอนนี้ฉันคงถือไม่ได้อีกต่อไป"