โคฮินาตะ ไม เดินเข้าไปในห้องด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาวบางเบา ปุ่มบางปุ่มที่หน้าอกหลุดอย่างตั้งใจ เผยให้เห็นผิวขาวเนียนและความลุ่มลึกของหน้าอกที่เต้นตุบตับ ทรงผมที่โค้งเบา ๆ หยั่งยาวที่ไหล่ ดวงตาที่เปล่งประกายเหมือนจะพูดได้ เต็มไปด้วยความปรารถนาลึกซึ้งที่ยากจะปกปิด
รูปร่างของเธอ ถึงแม้จะไม่ค่อยเหลือความเยาว์วัย แต่กลับเต็มไปด้วยเสน่ห์กระฉับกระเฉง ทุกย่างก้าวคือคลื่นแห่งมนต์สะกด ชุดกระโปรงที่รัดเอวทำให้เคลื่อนไหวไปตามการเคลื่อนไหว ชวนให้มีความท้าทายต่อสายตา เธอไม่เกรงกลัวอีกต่อไปที่จะเปิดเผยตัวตน ตอนนี้เธอคือเธอเอง คือผู้หญิงที่กระหายน้ำ รอคอยการสัมผัส การลูบไล้ และความกระซิบข้างหูที่ทำให้หัวใจเต้นแรง
เมื่อชายหนุ่มเดินเข้ามา สายตาของเขาสัมผัสที่เธอทันที และไม่สามารถละสายตาไปได้ ไมไม่พูดอะไร เพียงแค่จ้องไปที่เขา ริมฝีปากของเธอยิ้มขึ้นเบา ๆ มือค่อยๆ ถอนปุ่มสุดท้ายออก เพียงเดาะเป็นสีผึ้งบนเต้านมของเธอที่ต้องการความเป็นอิสระ สั่นสะท้านจากอากาศเย็น และความตื่นเต้นที่แพร่กระจายอยู่ในทุกเซลล์.
“ฉันรอคุณอยู่…” – เธอพูดกระซิบ, เดินเข้าไปใกล้, โอบกอดคอเขา, ร่างกายแนบชิดกัน. กลิ่นหอมจากผิวที่สุกงอมของเธอทำให้เขาหลงใหล.