ย่านที่เขาอาศัยอยู่นั้นเงียบสงบ วันแล้ววันเล่าเต็มไปด้วยคนสูงอายุ จนกระทั่งวันหนึ่ง มีคนใหม่ย้ายเข้ามาในบ้านตรงข้าม — เป็นสาวสาวอายุประมาณยี่สิบ รูปร่างเพรียวบาง ผิวขาวอมชมพูและใบหน้าสวยใสไร้เดียงสา แต่ดวงตาของเธอซ่อนความขี้เล่นที่ไม่อาจต้านทานได้
ในตอนแรกเป็นแค่การทักทายกันตามเคย เธอมักเรียกเขาว่า “ลุง” แต่การพูดของเธอไม่ได้แสดงถึงความบริสุทธิ์เลย เสียงของเธอดูหวานซึ้ง ดวงตาที่เปียกชื้นของเธอมองจากใบหน้าของเขาไปที่แขนกล้ามโตของเขาในขณะที่เขาเปลือยท่อนบนรดน้ำต้นไม้ในสวน ทุกวัน เธอยิ่ง “บังเอิญ” ปรากฏมากขึ้นเรื่อยๆ บางครั้งเธอสวมชุดนอนบางเบามายืมทาง บางครั้งเธอนั่งแยกขารดน้ำต้นไม้เผยให้เห็นขอบกางเกงในลายลูกไม้ที่ชวนให้คิดเป็นอื่น.