Het regent hard, het geluid van de regen die tegen het raam slaat is als de snelle kloppingen van Hải's hart wanneer hij en Linh - zijn mooie vriendin - samen onder de warme dekens liggen. De kleine kamer lijkt samen te knijpen, alleen twee lichamen die zich stevig om elkaar heen wonden.
Linh ligt dicht tegen Hải aan, haar huid zo zacht als zijde glijdt licht over zijn borst. Haar haar is een beetje in de war, haar ademhaling is gejaagd, als zou ze het vuur dat tussen hen brandt willen aanwakkeren. Hải's hand glijdt langs haar rug, trekt haar kleine lichaam dichter tegen zich aan. Linh kijkt met een speelse blik naar hem, haar lippen trillen zachtjes:
— "Het is zo koud buiten, ik wil dat je me opwarmt."
Hij antwoordt niet, maar drukt zachtjes een lange kus op haar voorhoofd, en gaat dan naar haar hals, haar borst... Linh's lichaam wordt steeds warmer bij elk aanraken, elk zacht gekreun dat vol aantrekkingskracht klinkt. De kamer is gevuld met gehaaste ademhalingen, de geur van huid, het geluid van de regen en de dronkenschap.