Kohinata Mai stapte de kamer binnen in een kwetsbaar wit overhemd, met een paar knopen bij haar decolleté opzettelijk los, waardoor haar gladde witte huid en haar golf van borsten zichtbaar werden. Haar licht golvende haar viel over haar schouders, en haar glinsterende ogen leken te spreken, vol een diep verborgen verlangens die moeilijk te verbergen waren.
Haar figuur, hoewel niet meer jong en fris, straalde een rijpe aantrekkingskracht uit. Elke stap die ze zette was een betoverende golf, de strakke rok om haar heupen wiegde zachtjes met elke beweging, als een uitdaging voor blikken. Ze schaamde zich niet meer om zichzelf te verbergen - nu was ze zichzelf, de vrouw die verlangde naar liefde, naar aanraking, naar strelen en naar het fluisteren van woorden die haar hart sneller deden kloppen.
Toen de jonge man binnenkwam, ontmoette zijn blik onmiddellijk die van haar - en kon niet meer wegkijken. Mai zei niets, ze keek alleen naar hem, haar lippen krulden lichtjes omhoog terwijl haar hand langzaam de laatste knoop losmaakte. Haar volle borsten werden vrij, trilden van de koele lucht en de spanning die zich door elke cel verspreidde. “Ik heb op je gewacht...” - fluisterde ze, terwijl ze dichterbij kwam, haar armen om zijn nek sloeg en hun lichamen tegen elkaar drukten. De geur van haar rijpe huid maakte hem helemaal betoverd.